درد بی درمان

دلم میخواد مثه سابق باشم، بیام و بگردم اینجا ولی دیگه نمیشه. دیگه اون حس و حال از دست رفت و من هیچوقت مثه سابق پررنگ نمیشم اینجا. دلیلشو نمیدونم ولی کم کم دارم کم فروغ میشم؛ اگه میتونستم ازین فضا دل بکنم مطمئن باشین خیلی وقت پیش رفته بودم و پشت سرمم نگاه نمی کردم، چه کنم که نمی تونم...

چند شب پیش که بارون میزد ی صحنه ای دیدم که خیلی منو سوزوند! اینکه تو اون بارون و اون سرما و تو دل شب، یکی با دوچرخه فونیکسِش تو سطل آشغالا دنبال ی لقمه نون واسه خودش و زن و بچش بود. خیلی درد داره این صحنه. اینکه ی عده تو این مملکت خوشی بیش از حد دارن، ی عده اینطوری دنبال روزی خودشه. من مطمئنم اون زحمتی که این آدما میکشن خیلی بیشتر از زحمت امثال ماها می ارزه. خدا به داد مسئولای ما تو اون دنیا برسه..

رنگین کمان 1: ایشالا اگه عمری باقی موند، اربعین کربلا هستم. دارم کارای ویزا رو انجام میدم..
رنگین کمان 2: امیرعلی در 2 سالگی