توکّلتُ عَلَی الله

آتشی نمى سوزاند "ابراهیم" را و دریایى غرق نمی کند "موسى" را، کودکی که مادرش او  را به دست موج هاى "نیل" می‌سپارد تا برسد به خانه‌ی فرعونِ تشنه به خونَش! دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند سر از خانه‌ عزیز مصر در می‌آورد! مکر زلیخا زندانیش می‌کند، اما عاقبت بر تخت ملک می‌نشیند. از این "قِصَص" قرآنى هنوز هم نیاموختیم؟! که اگر همه عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند و خدا نخواهد نمی توانند! او که یگانه تکیه گاه من و توست!

پس به "تدبیرش" اعتماد کن. به "حکمتش"دل بسپار. به او "توکل" کن و به سمت او "قدمی بردار" تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی ...