نازنین ارباب، عاشقتم

نمیدونم از کجاش شروع کنم؟ چه جوری باید حرفمو بزنم؟! از صبح دارم بهش فک میکنم ولی نتونستم بنویسم.. دوس داشتم اونطوری که فریناز یا ر ف ی ق عزیز یا حتی دختر مردابی حرفاشونو قشنگ میزنن منم بتونم. 

شب سوم و آخر قدر بود که ی حاجتی رو از ته دل و ملتمسانه از خدا خواستم، هنوز به ی هفته نکشید که خیلی زودتر ازون چیزی که تصور می کردم حاجتمو داد و بَرات کربلامو امضا کرد.. و من بودم و اشکایی که مثل بارون بهاری سرازیر میشدن از چشمام و شوک دیدن اسمم تو لیست زایرای اصلی حرمش.. از خدا میخواستم که هرچی خیره و به صلاحمونه همون بشه ولی تو دلم مطمئن بودم که اسمم درمیاد. به شکرانه این نعمت بزرگی که نصیبم شده دو رکعت نماز شکر خوندم.

دعایی که فریناز در حق بچه ها کرده بود برای من مستجاب شد و میاد خبر کربلایی شدنمو توی وبم میخونه..

رنگین کمان ۱: یک ماه و نیم چشم انتظاری..

رنگین کمان ۲: شیرینی این سفر اینه که اولین سفر زیارتی متأهلی منه، اونم سفر کربلا..

رنگین کمان ۳: دیروز یکی از بهترین روزای عمرم بود، دقیقا مثه روزی که اسمم واسه عمره دراومده بود