تولدت مبارک:)

اول نوشت: تیک... تاک... اسم جدید این وبه. شاپرک واسه همیشه تاریخی شد، خداحافظ شاپرک

امروز روز بزرگیه واسه من که خیلی دوسش دارم. روزیه که شاپرکو زدم تا واسه خودم ی تجربه کسب کنم تو وبلاگ نویسی. الان یکسال ازون روز میگذره و شاپرک هنوز سرپائه. یکسالی که با انواع و اقسام فراز و نشیبها و تلخی و شیرینی ها همراه بود. خدا رو شکر میکنم که با این همه مشکلات تونستم شاپرکو نگهدارم خیلی تجربه کسب کردم تو این یکسال و خیلی چیزا یاد گرفتم.

میخوام ی اعترافی اینجا بکنم، من هیچ هدفی از زدن وبلاگ نداشتم! واسه همینم موضوع خاصی نداره وبلاگم و از هرچی که خوشم بیاد میزارمش اینجا. البته الان هدف دارما!

خیلی خوشحالم که دوستایی مثه شما دارم و میتونم حرفامو بهشون بزنم دوستایی که همیشه همرام بودن: نیلوفر، مریم گلی، دارچین، ستوده، بیتا، آلبالو خانم، مهدی که خیلی دوسش دارم، احسان خوشتیپ و گُل، محمد که خیلی کمکم کرد تو جریان اخیر، آجی سارای مهربونم، سمیه عزیز، آجی فریناز و مهم ترین فرد تو زندگیم نگین عزیزم که خیلی خیلی دوسش دارم. آرزو میکنم هرجا هست همیشه موفق باشه. از همینجا بهتون میگم همتونو دوس دارم

2 تا از بهترین و بدترین پستامو میخوام بهتون معرفی کنم. بهترین پستم پست عروسی بوده که خیلی خیلی دوسش دارم و بدترین پستم تو این یکسال 25 لعنتی بوده. ی خواهش دیگه هم ازتون دارم، اگه تو این یکسال حرفی زدم که ناراحتتون کرده ازتون معذرت میخوام، امیدوارم منو ببخشید.

پ.ن1: ی مدتیه زده به سرم که وبلاگمو حذف کنم، چراشو نمیدونم! شاید واسه اتفاقاییه که داره واسم میفته! آرامشی که الان دارم آرامش قبل طوفانه.. هرکاری میکنم نمیتونم با حذف وبلاگ کنار بیام..

پ.ن 2: بچه ها، تورو خدا بیخبر نزارین برین، من خیلی دلم میگیره ازینکه واسه دوستام مشکل پیش میاد جلو مشکلاتتون محکم وایسین و باهاش مبارزه کنین.

37 روز گذشت، همچنان در حال کلنجار رفتن با وجدان خودمم.. دوباره ذهنم داره مشغول میشه و فکرای جدید میاد به سرم..