روزگاری دزدها هم با شرف بودند

گویند روزی دزدی در راهی، بسته ای یافت که در آن چیز گرانبهایی بود و دعایی نیز پیوست آن  

بود. آن شخص بسته را به صاحبش برگرداند. او را گفتند : چرا اینهمه مال را از دست دادی؟  

گفت: صاحب مال عقیده داشت که این دعا، مال او را حفظ می کند و  من دزد مال او هستم، نه  

دزد دین. اگر آن را پس نمی دادم و عقیده صاحب آن مال، خللی می یافت، آن وقت من، دزد  

باورهای او نیز بودم و این کار دور از انصاف است.                         کشف الاسرار