کربلا

تیر ماه ۸۱ بود که واسه  کربلا اسم نوشتیم. تا عمر دارم این سفرو فراموش نمی کنم. انگار تموم دنیا رو دادن بهم، خیلی خوشحال بودم. میخواستم یه قسمت خیلی خیلی قشنگ از سفرمونو واستون بگم: 

از مرز عراق که رد شدیم یه مامور و یه فیلمبردار انداختن تو ماشینمون. منو که پشت راننده نشسته بودم انداختن ته ماشین تا فیلمبرداره بشینه! ته ماشینم چون سر و صدا زیاد داشت صدا به صدا نمی رسید. تا اینجا رو داشته باشین تا بریم آخرین روزای سفر: 

ما از نجف راه افتادیم به سمت کربلا. معمولا توی ماشین زیارتنامه می خوندن و چون صدا به آخرا نمی رسید( به همون دلیلی که گفتم) منم تخت گرفتم خوابیدم!! فکر کنم بعد یه ساعتی از خواب پریدم( من اونجا آدم خوشخوابی بودم!!) دیدم تو ماشین یه سر و صداهایی میاد!!! خم شدم به سمت راهرو تا ببینم چه خبره، یهو چشم افتاد به گنبد طلایی امام حسین و به ثانیه نکشید که اشکم در اومد. خیلی گریه م گرفته بود، هنوزم که هنوزه باورم نمیشد که کربلام و کنار بارگاه امام حسین!!!!!!!!!!!!!! اصلا فکرشم نمی کردم یه همچین اتفاقی واسم بیفته!!! 

* پ.ن 1: دیدم ماه محرمه، گفتم یه چیز تعریف کنم که مرتبط با این ماه باشه. 

* پ.ن 2: آرزو می کنم که یه همچین سفری قسمت همه شما بشه. ایشالا..

* پ.ن 3: از همتون ممنونم بابت دلداری هایی که توی این مدت بهم دادین.