یا امام رضا

چند دقیقه مونده بود به افطار و ما داشتیم برنامه نغمه های آسمانی رو از شبکه مازندران میدیدم. مهمان برنامه ی خانوم بود که علاوه بر کار دولتی که داشت، آموزش قرآن هم می داد. مجری ازش پرسید که شما کی از خونه میرین بیرون و کی برمیگردین؟؟ گفت من 5/5، 6 صبح از خونه میزنم بیرون تا برگردم 9 شب میشه. میگفت تا 2/5 اداره هستم بعد از اداره میرم آموزش قرآن و تا برگردم خونه شب میشه. میخوام اینو بگم که خیلی مشغله کاری داشت..
به عنوان سوال آخر مجری ازش پرسید که چه آرزویی دارین؟؟ گفت: دوس داشتم الان تو حرم امام رضا بودم. به 10 ثانیه نکشید که از پشت صحنه اعلام کردن که بلیت رفت و برگشت به مشهدو تقبل کردن.. فضا یهو عوض شد! بغض، گلوشونو گرفته بود و چشاشون پر اشک شده بود؛ هم مهمان و هم مجری. طوری شده بود که مجری نتونست خودشو کنترل کنه و زد زیر گریه برنامه هم با گریه تموم شد..
مامانم داشت اشک میریخت و منم مثه مامانم، خیلی بغض کردم. دلم واسه مشهد تنگ شده حسابی، از محرم پارسال تا حالا نتونستم برم مشهد دعا کنین که منم بتونم برم پابوس آقا